Łomnica i kolejka na górę
Mowa tu o drugim, gdy chodzi o wysokość, tatrzańskim szczycie. Co więcej, do roku 1860 (przeprowadzenie dokładniejszych pomiarów), Łomnica była uważana za najwyższy szczyt w całych Tatrach.
Znajduje się grani bocznej Tatr – w masywie Baranich Rogów. Odchodzą tu liczne grzędy i granie:
-ta z Widłami i Kieżmarskim Szczytem,
-ta z Łomnicką Granią,
-ta z Poślednią Granią, Durnym Szczytem, Baranimi Rogami.
Jej sylwetkę kształtują głównie okazałe ściany zachodnie.
Kiedyś Łomnicę uważano za symbol Tatr Spiskich. Eksploatowano ten rejon dość intensywnie – prowadzono tu prace górnicze.
baza zdjęć PG- Skalnate Pleso. fot. Grzegorz Ciepielewski.
Pierwszego odnotowanego wejścia dokonał Jakob Fabri senior (członek rodziny zajmującej się w tym rejonie górnictwem) pomiędzy 1760 a 1790 rokiem. Do pierwszych wejść turystycznych należą:
-zdobycie szczytu przez Roberta Towsona wraz z dwoma myśliwymi 17 sierpnia 1793 r. i Stanisława Staszica razem z przewodnikami 21 sierpnia 1802 lub 1804 r.
Zimą pierwszy na szczycie był Theodor Wundt wraz z przewodnikiem Jakobem Horvayem (27 grudnia 1891 r.).
W historii zdobywania szczytu najbardziej ciekawy wątek zdaje się dotyczyć jej zachodniej ściany. Ten trudny bardzo fragment liczy sobie ok. 250-400 m pionowej skały. Ostatecznie, po długiej rywalizacji i kilku nieudanych próbach przeszli ją:
-Wiesław Stanisławski,
-Antoni Kenar,
-Aleksander Stanecki.
Obecnie także, góra ta należy do najpopularniejszych szczytów tatrzańskich. Ze szczytu rozciąga się wspaniała, rozległa panorama.
W 1962 r. słowacki znawca Tatr – van Bohus, pisał o niej:
„Około 300 wyraźniejszych szczytów i turni wystercza z grzbietów tatrzańskich, a gdy się na nie patrzy z drugiego co do wysokości wierzchołka całego pasma – wyglądają jak fale wzburzone wiatrem i nawałnicą.”
I chociaż nie prowadzi tu żaden znakowany (turyści mogą wjechać na górę kolejką) stosunkowo łatwo na wierzchołek wejść. I w zależności:
-od strony schroniska nad Zielonym Stawem Kieżmarskim,
-od strony schroniska Teryego,
-od strony Doliny Łomnickiej.
Oczywiście, mimo niewielkich stosunkowo trudności, wejścia te dozwolone są jedynie w towarzystwie uprawnionego przewodnika.
Nazwa Łomnicy pochodzi od przepływającego dnem Doliny Łomnickiej, Łomnickiego Potoku, zwanego dawniej po prostu Łomnicą (od niego też wzięły się nazwy doliny, Łomnickiego Stawu, miejscowości Wielka Łomnica i innych). Sam potok wziął swą nazwę od dawnego słowa „łomy”, oznaczającego bloki kamienne zrzucane z łoskotem przez rwącą wodę.
Na sam czubeczek wjedzie wisząca kolejka linowa. Trasa jest tu podzielona na 2 etapy:
-I etap zaczyna się w mieście – Tatrzańska Łomnica, a kończy na stacji Skalnate Pleso (Łomnicki Staw),
-II etap to podróż wagonikiem ze Skalnego Plesa na sam szczyt.
Ponieważ z wierzchołka rozciąga się niezwykle urokliwa i rozległa panorama, warto odwiedzić to miejsce szczególnie przy dobrej, przejrzystej pogodzie. Przepięknie jest tu również (a może przede wszystkim) zimą.
Na szczycie przebywać można 50 minut.
Informacje o cenach biletów oraz inne wiadomości praktyczne znaleźć można na stronie:
https://www.turysta.org/zakup-biletu-na-kolejke-na-lomnicki-szczyt-instrukcja-krok-po-kroku/ .
{youtube}hvcuYOtopSk{/youtube}
Bartek Michalak
Źródła:
http://www.portalgorski.pl/,
Internet (ogólnie).