Oto lista gości, którzy pojawią się na XIX Festiwalu Filmów Górskich w Lądku-Zdroju.

Bogusław Kowalski– instruktor alpinizmu PZA, posiada uprawnienia trenera II klasy we wspinaczce sportowej oraz instruktora wspinaczki wysokogórskiej. Menedżer sportowy, alpinista uczestnik, inicjator, a także kierownik wypraw w góry egzotyczne. Do jego najlepszych osiągnięć w górach należy zaliczyć nowe drogi w Patagonii Chilijskiej (Trzeci Stopień Wyobcowania, nowa droga na Torre Sur oraz Wielkie Pęknięcie, nowa droga na 1000-metrowej ścianie El Monstruo) oraz na Sfinksie w Cordilliera Blanca (Wyjście z cienia). Ma na koncie wejścia na trzy wieże Torres del Paine: Torre Sur, Torre Central i Torre Norte. Dokonywał także wartościowych przejść w Alpach (najszybsze polskie przejście klasyczne zachodniej ściany Petit Dru) i w Dolomitach (np. Moderne Zeiten, Marmolada). Laureat nagrody JEDYNKA – za najlepsze polskie przejście wspinaczkowe w 2004 roku – poprowadzenie nowej drogi na najwyższym szczycie w masywie Torres del Paine w Patagonii.

Bogusław Kowalski

Dwukrotnie wyróżniony na Ogólnopolskich Spotkaniach Podróżników, Żeglarzy i Alpinistów KOLOSY, w kategorii alpinizm.
W latach 2004-2011 w Komisji Szkolenia PZA, a od 2007 do 2010 członek Zarządu oraz Szef Wyszkolenia PZA. Od czerwca 2013 roku członek Zarządu oraz Szef Komisji Bezpieczeństwa PZA. Wykładowca oraz kierownik kursów instruktorskich dla kadry szkoleniowej Polskiego Związku Alpinizmu. Umiejętności szkoleniowe zdobywał na stażach w Ecole Nationale de Ski et d.Alpinisme, w Chamonix, we Francji oraz w Scotland’s National Outdoor Training Centre, w Glenmore Lodge, w Szkocji. Jako pełnomocnik Polskiego Związku Alpinizmu brał udział w konsultacjach społecznych dotyczących prac nad projektem Ustawy o Sporcie oraz w konsultacjach społecznych dotyczących prac nad projektem Ustawy o bezpieczeństwie w górach i ratownictwie. Powoływany na biegłego do oceny przyczyn wypadków górskich oraz z zastosowaniem sprzętu alpinistycznego.
Trener biznesu, szkolenia rozwojowe dla biznesu prowadzi od roku 2009 roku. Współpracuje z Fundacją Ducha na rzecz Rehabilitacji Naturalnej Ludzi Niepełnosprawnych w Toruniu. Podróżnik, fotografik, a także autor publikacji o tematyce wspinaczkowej. Publikował w największych czasopismach zagranicznych między innymi
w Alpinist, AAJ%, Climb, Desnivel, High, Rock&Ice. Członek redakcji kwartalnika Taternik oraz felietonista GÓR.

***

Dominik Szmajda (1974), podróżnik, fotograf, na co dzień wydawca (współwłaściciel wydawnictwa Sorus, wydawcy „Rowerem i pieszo przez Czarny Ląd” Kazimierza Nowaka).

Dominik Szmajda

Współzałożyciel i prezes Fundacji im. Kazimierza Nowaka, jeden z liderów głośnego projektu podróżniczego „Sztafeta Afryka Nowaka”.

Ostatnio tworzy filmy ze swoich wypraw – zadebiutował w 2013 r. filmem „Rower góral i na Ural”.

****

Alex Txikon – jeden z najlepszych himalaistów baskijski urodził się 12 grudnia 1981 roku w Lemoa. Jest najmłodszy z 13 braci. Gdy miał trzy lata po raz pierwszy wspiął się na górę Gorbeia (1482m) – świętą górę Basków. Potem góry stały się częścią jego życia. Miłością do Himalajów zapałał w w latach 90-tych, po obejrzeniu prezentacji Juanito Oiarzabal poświęconej wyprawie na K2. „Ciągle mam tamte obrazki w pamięci“ wspomina Alex.

Alex Txikon

Po raz pierwszy na prawdziwą wyprawę wyjechał w 2002 roku, gdzie jako 21-latek atakował, jeszcze wtedy bezskutecznie, szczyty Pamiru. Rok później zdobył Broad Peak. Wtedy też, po raz pierwszy, spotkał na swej górskiej drodze Denisa Urubkę, Simone Moro i inne górskie legendy. W 2004 zdobywa Makalu I Cho Oyo. W kolejnych latach zdobywa następne ośmiotysięczniki, do tej pory ma ich na swoim koncie 11.

W tym roku Alex wraz z Denisem Urubko i Adamem Bieleckim pojechał na wyprawę, której celem była nowa droga w stylu alpejskim na północnej ścianie Kangchenjongi. Trudności sprawiły, że Alex i Adam musieli się wycofać będąc 100 metrów od szczytu. Szczyt udało się zdobyć nazajutrz tylko Denisowi Urubce.
Alex to nie tylko himalaista – to także parolotniarz, skoczek spadochronowy i base jumper.

***

Karim Hayat (Pakistan) - Urodzony 19.06.1972 w Altit Hunza , w sercu Karakorum.

Karim Hayat

Ukończył Uniwersytet w Karaczi na wydziale nauk humanistycznych.
Wspinaniem zawodowo zajął się w 1996 roku. Ukończył też szkolenia poza granicami kraju w Nepalu.
Dzięki wsparciu sponsora mógł ukończyć jeden z kursów wspinaczkowych w Nepalu przy współpracy austriackiego (NGO), współpracy Ekologiczne Himalaje (ECO Himal) i w 2000 roku Nepal Mountaineering Association. Jest pierwszym wspinaczem z Pakistanu, który uzyskał ten dyplom i pozycję.

W 1999 roku, wziął udział w wyprawie organizowanej przez Club Alpin Francais na Baruntse (7210 m ). Dotarł na wysokość 6970 m. Dalszą wspinaczkę uniemożliwiła zła pogoda.
W 2000 roku, po ukończeniu szkolenia w Nepalu, rozpoczął eksplorację szczytów w dolinie Hunzy i Khunjerab.
Wraz z partnerem z Alpine Club w Pakistanie, poprowadzili pierwsza wyprawę w stylu alpejskim na Kuksil-IV (5950 m). Szczyt został zdobyty 20 czerwca 2000 roku.
W latach 2004 – 2005, dołączył do kilku wypraw w Pakistanie, w tym między innymi w 2004 roku na K2. Wyprawa ta miała za zadanie zniesienie śmieci, pozostawionych przez inne ekspedycje. Dotarł na wysokość 6700 m.
W 2005 roku brał udział w wyprawie Pakistańsko – Francuskiej, na Dirian Peak (7266 m), warunki pogodowe zmusiły wyprawę do odwrotu na wysokości 6600 m.
2006 Karim Hayat otworzył firmę Mountain Expert Pakistan trekking & amp; tours, gdzie jest dyrektorem i głównym przewodnikiem.
W 2008 Brał udział w wyprawie na Spatnik (7027m), zawrócił na wysokości 6300m z powodu niekorzystnych warunków pogodowych.
W 2011 Zorganizował wyprawę na Broad Peak. Wraz z partnerem , który działa jako przewodnik górski dla Mountain Expert. Karim Hayat i Naseer próbowali zdobyć Broad Peak jesienią, udało się dotrzeć na 6300m w stylu alpejskim, bez mocowania lin. Zespół został zmuszony do odwrotu przez załamanie pogody.
W 2012 roku brał udział w wyprawie organizowanej przez Krzysztofa Wielickiego na dziewiczy szczyt w dolinie Shimshal. Szczyt ten nazwany został po jego zdobyciu, Kushrhrui Sar. Ma wysokość 6050m.
Donosił i tym Tatenik w dziewiętnastym numerze.
2013 Hunzukutz Wyprawa na Nanga Parbat
Na przełomie maja i czerwca Karim Hayat wraz zespołem, Naseerem i Sher Khan podjęli próbę zdobycia Nanga Parbat. Dotarli do Camp 2 na wysokość 6200m, mimo bardzo optymistycznego nastawienia i dużej woli walki, zespól musiał się wycofać po napadzie terrorystycznym na BC.

***

Denis Urubko (ur. 29 lipca 1973 w Niewinnomyssku) – kazachski wspinacz pochodzenia rosyjskiego, himalaista, mistrz sportu klasy międzynarodowej, wielokrotny zwycięzca mistrzostw WNP, Kazachstanu, Kirgistanu w kategorii wysokościowych, technicznych i zimowych wejść w górach. Z zawodu oficer w armii kazachskiej, filmowiec.

Ma tytuł „Śnieżnej Pantery” za wejścia na wszystkie pięć 7-tysięczników byłego Związku Radzieckiego, których dokonał w przeciągu 42 dni w 1999 roku – dotychczas niepobity rekord.

Denis Urubko

Czterokrotnie nagrodzony „Złotym czekanem Azji” (Piolet D’Or Asia).

Otrzymał nagrodę „Złoty Czekan” w 2009 i w 2010 – za najlepsze wejścia roku, Eiger Award – 2009 za pierwsze zimowe wejście na Makalu i nagrodę czasopisma «Climbing Magazine»(USA) — 2012 Golden Piton (Złoty Hak) za pierwsze zimowe wejścia na Gaszerbrum II.

Kawaler Złotego orderu Narodowego Komitetu Olimpijskiego Republiki Kazachstan za wybitne osiągnięcia w sporcie (2009), kilka medali po linii wojskowej, medale Nawarry i Nepalu. Oraz przez Fundację Rozwoju Sportu Kazachstanu uznany za «Najlepszy sportowiec roku 2009» w Republice Kazachstan.

W latach 2010-2011 był wiceprezesem Federacji Alpinizmu i Wspinaczki górskiej Republiki Kazachstan.

Pierwszy wspinacz z WNP, który zdobył w ciągu 9 lat (2000-2009) wszystkie 14 ośmiotysięczników świata (główne szczyty), wszystkie – bez użycia tlenu i stał się pod tym względem ósmym na świecie.

Rodzice. Mama, Urubko Natalia Pawłowna, pracowała jako nauczyciel muzyki w przedszkolach i szkołach, od dziecka zaszczepiła w Denisie miłość do muzyki i literatury. Ojciec, z zawodu geodeta, zawsze zabierał syna ze sobą podczas prac polowych na Północnym Kaukazie, również na ryby, polowanie.

W 1987 rodzina musiała zmienić miejsce zamieszkania i przeprowadziła się na Sachalin, z powodu choroby Denisa – astmy. Tam Denis dużo podróżował po tajdze, po całym półwyspie. W 1990 roku po przeczytaniu artykułu w czasopiśmie „Wiatr Podróży” o wejściu kazachskiego zespołu alpinistów Kazbieka Walijewa i Juria Moisiejewa na Dhaulagiri i urywek opowieści Reinholda Messnera z jego książki „Samotnie na Nanga Parbat”, zainteresował się alpinizmem jako sportem. W tym samym roku samotnie wszedł na górę Łopatina(1609 m) — najwyższy punkt na Sachalinie.

Debiut wspinaczkowy miał w wieku 17 lat, samotnie pokonał na nieznany szczyt 2600 m w Kodar. Również w tym samym roku 13 sierpnia 1991 roku, samotnie osiągnął szczyt na Wostocznaja Biełucha (4506 m) na Altaju. W lutym 1991 roku razem z przyjacielem dokonali zimowego wejścia na Kluczewskaja Sopka (4750 m) na Kamczatce.

Więcej o Denisie: http://www.festiwalgorski.pl/speaker/denis-urubko/

***

Kurt Diemberger (ur. 16 marca 1932 w Villach) – austriacki alpinista, pionier himalaizmu i filmowiec górski.

Jedyny żyjący wspinacz, który zdobył dwa dziewicze ośmiotysięczniki: Broad Peak w 1957 i Dhaulagiri w 1960 roku (dwaj pozostali to Hermann Buhl i Gyalzen Norbu). Pionier wspinania się w stylu alpejskim w Himalajach – szybko i na lekko, bez zakładania łańcucha stałych obozów pośrednich. Tak wszedł 9 czerwca 1957 na swój pierwszy ośmiotysięcznik Broad Peak.

Kurt Diemberger

Pod koniec lat 50. przeszedł z różnymi partnerami tzw. Tryptyk Alpejski, czyli trzy wielkie północne ściany Alp: północna Eigeru, północna Matterhornu, i filar Walkera na Grandes Jorasses.
Był ostatnim człowiekiem, który widział na grani Chogolisy Hermanna Buhla przed jego upadkiem z nawisem w przepaść (w dwuosobowym zespole wspinali się tam po zdobyciu Broad Peak). Z Julie Tullis stworzył doskonały zespół realizujący filmy w górach najwyższych. Filmował na Evereście, Nanga Parbat i w Karakorum. W 1986 roku po tragedii pod K2, gdzie zginęła Julie, postanowił nie wracać już nigdy w góry najwyższe. Nadal jednak razem z córką Hildegard filmuje w górach. Mieszka w Salzburgu i Bolonii.

***

Raphael Sławiński (Kanada)

Raphael Sławiński

***

Ryszard Pawłowski (ur. 24 czerwca 1950) – polski taternik, alpinista i himalaista, również instruktor i przewodnik górski. Z wykształcenia inżynier elektryk[1].

Ryszard Pawłowski

Uczestnik ponad stu wypraw w góry świata, pięciokrotny zdobywca Everestu (jako pierwszy i jedyny z Polaków dokonał tylu wejść), członek The Explorers Club. 24 października 1989 był partnerem Jerzego Kukuczki w jego ostatniej wspinaczce na południowej ścianie Lhotse, podczas której (wskutek pęknięcia liny) Kukuczka spadł w przepaść i poniósł śmierć.

Urodził się w Bogatyni, młodość spędził w Rypinie, w wieku 14 lat wyjechał do szkoły, na Górny Śląsk (województwo katowickie). Po skończeniu nauki w technikum górniczym rozpoczął pracę w KWK. W międzyczasie studiował wieczorowo na Politechnice Śląskiej. Ma dwoje dzieci – syna Marcina i córkę Martę.

W środowisku wspinaczy nazywany „Napałem”. Wzięło się to prawdopodobnie stąd, iż w młodości nie mógł poświęcić zbyt wiele czasu na wspinaczkę – jednocześnie pracował i studiował. Gdy w końcu udało mu się wyjechać w góry, wspinał się nawet w trudnych warunkach (np. w deszczu). Sam pisze w książce Smak gór: „Rzucałem się na góry, jak głodny na jedzenie”.

****

Adam Bielecki (ur. 12 maja 1983 w Tychach) – polski taternik, alpinista, himalaista, pierwszy zimowy zdobywca ośmiotysięczników Gaszerbrum I (9 marca 2012) i Broad Peak (5 marca 2013) oraz zdobywca K2 (31 lipca 2012) i Makalu (30 września 2011). Jest absolwentem Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jest członkiem Klubu Wysokogórskiego Kraków. Wspina się od 1996. Autor blisko 100 wejść wspinaczkowych w Tatrach i Alpach zarówno latem jak i zimą. Lider kilkudziesięciu wypraw w góry Azji, Afryki, Europy i obu Ameryk. Podróżnik.

Adam Bielecki

W 2000 w wieku 17 lat jako najmłodszy na świecie dokonał samotnego wejścia w stylu alpejskim na Chan Tengri (7010 m n.p.m.).

***

Andrzej Paczkowski (ur. 1 października 1938 w Krasnymstawie) – polski historyk, naukowiec, wykładowca akademicki, profesor nauk historycznych i alpinista. W okresie PRL działacz opozycji demokratycznej, w III RP członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej dwóch kadencji, następnie przewodniczący Rady IPN. W latach 1974–1995 (przez 7 kadencji) prezes Polskiego Związku Alpinizmu.

Andrzej Paczkowski

Więcej: http://www.festiwalgorski.pl/speaker/andrzej-paczkowski/

***

Wojciech „Kanion” Grzesiok.

Ma 35 lat. Mieszka w Bytomiu. Alpinista, instruktor wspinaczki, podróżnik, ratownik WOPR-u, koszykarz, żeglarz, maratończyk i nurek.

Studiował na Politechnice Śląskiej w Gliwicach i École Nationale Supérieure des Mines de St-Étienne we Francji. Wspina się od 17. roku życia w różnych rejonach świata. Współautor pierwszych wejść na przełęcze w Tien-Shan (2004 i 2005 r.) i dziewiczy szczyt – Dżakszy (4818 m), 8 sierpnia 2007 r.

Wojciech „Kanion” Grzesiok

Obywatel Wolnej Republiki Smoleńskiej – nieformalnej grupy wspinaczy która od lat 90-tych eksploruje i obija skały w okolicach Smolenia. Zdobywca Fitz Roy (Droga Franco-Argentina, 25stycznia 2008 r. z Magdaleną Fiszer i Jackiem Kantyką – KW Gliwice).

Nominowany do nagrody „Kolosy 2007” za podróże do Kirgizji (w latach 2004-2007) i do nagrody „Kolosy 2008” za pierwszą w historii próbę opłynięcia jeziora Bajkał wpław.

Członek KW Gliwice, w zarządzie w latach 2010- 2013. Obecnie działa w Zarządzie Polskiego Związku Alpinizmu (druga kadencja), w Zarządzie Fundacji im. Kukuczki, w Radzie Inicjatywy Środowisk Wspinaczkowych „Nasze Skały”.
Publikował w „Górach”, „Globtroterze” i „Extremium”, współpracuje z „Taternikiem”.
Wraz z siostrą Martą prowadził serię programów podróżniczych „Hop na Glob” dla telewizji TVS.

***

Michał Rogacki

Urodził się w Poznaniu i z Poznaniem związane jest całe jego życie. Tu pobierał nauki, studiował występował w poznańskich kabaretach i założył rodzinę. Ma żonę Agatę i dwoje dzieci. W 2005 roku otrzymał Grand Prix im. Jonasza Kofty na Ogólnopolskiego Przeglądu Piosenki Autorskiej OPPA 2005, a w 2006 r. Nagrodę główną na 42 Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie. Kamerun to najpoważniejsza z jego dotychczasowych wypraw (nie licząc podróży do Wiednia pod koniec lat osiemdziesiątych w celu sprzedania wazonu z czeskiego kryształu). Ma ambicję zaszczepienia w dorzeczu Dja bakcyla piosenki biesiadnej.

Michał Rogacki

***

Andrzej Kozłowski

Architekt wnętrz, artysta plastyk, miłośnik gór, dalekich podróży, gry na harmonijce ustnej. Współorganizator i uczestnik różnych wypraw w Andy, Pamir, Kaukaz,Tien-Szan, Ladakh, na Nową Gwineę i do Amazonii. Nie obca jest mu wędrówka z wielbłądami przez gorącą pustynię, czy zimowy marsz na nartach po bezdroża tajgi. Mieszka w Bolechowie pod Poznaniem, na co dzień prowadzi pracownie projektowania wnętrz. Kawaler :)

Andrzej Kozłowski

***

Michał Sośnicki

Jestem rodowitym krakowianinem, od kilku lat mieszkającym pod Babią Górą – w Zawoi. Fotografią zajmuję się od 2008 roku. Ukończyłem kurs Fotografii Artystycznej Zbigniewa Pozarzyckiego, w Śródmiejskim Ośrodku Kultury w Krakowie.

Tematem przewodnim moich prac są: krajobraz, pejzaż, architektura – głównie drewniana, przydrożne kapliczki oraz krzyże.

W 2010 roku postanowiłem udokumentować na fotografiach Małopolski Szlak Architektury Drewnianej i ukończyłem ten projekt w 2012 (252 obiekty). Staram się fotografować wyjątkowe, magiczne chwile w moich ukochanych górach, ale nie tylko w nich. Często pokazuję świat nieco inaczej…
Od początku przygody z fotografią, używam aparatów firmy PENTAX oraz obiektywów SIGMA.

Michał Sośnicki

***

Maciej Mizgajski

Lat 46, z zawodu informatyk, z zamiłowania podróżnik (choć może to za dużo powiedziane). Jedna z ciekawszych jego podróży, to pięcio miesięczna wyprawa, własnoręcznie wyremontowanym Land Roverem po bezdrożach Afryki, zrealizowana wraz z rodziną. Prelegent festiwali podróżniczych. Wraz z zespołem Aztorin Expedition otrzymał wyróżnienie na Festiwalu „Kolosy” w kategorii Podróż roku 2013.

Maciej Mizgajski

***

Wojciech Kurtyka

pseud. „Voytek” (ur. 20 września 1947 w Skrzynce koło Kłodzka) – taternik, alpinista, himalaista, przedsiębiorca, inżynier elektronik.

Ukończył w 1970 roku Wydział Elektroniki Politechniki Wrocławskiej, uzyskując dyplom inżyniera elektronika. Pracował kolejno w Instytucie Napędu na AGH w Krakowie, w „Elektromontażu”, ZURiT i jako kierownik ośrodka obliczeniowego w biurze projektów elementów lotniczych. Od 1989 roku jest właścicielem hurtowni artykułów orientalnych „Orient Express”. Jest synem Tadeusza Kurtyki, pisarza publikującego pod pseudonimem Henryk Worcell. Mieszka w Zabierzowie.

Jeden z najwybitniejszych polskich i światowych himalaistów. Pierwsze kroki stawiał od 1968 roku w Tatrach. Już w drugim sezonie przechodził skrajnie trudne drogi skałkowe i tatrzańskie. W 1971 poprowadził nową drogą na północno-wschodniej ścianie Małego Młynarza. Była to pierwsza droga w stopniu VI+ w Tatrach i została nazwana Kurtykówką. W latach 1973–1975 poprowadził kilka nowych dróg skalnych i skalno-lodowych w Alpach oraz drogi w górach Norwegii. Twórca najpopularniejszej w Polsce skali trudności dróg skalnych nazywanej skalą Kurtyki lub skalą krakowską.

Ma na swoim koncie liczne pierwsze przejścia letnie i zimowe w Tatrach, Alpach i Norwegii. Jednym z największych jego osiągnięć w alpinizmie jest trzynastodniowe pierwsze przejście zimowe północnej ściany Trollveggenu w Norwegii (1974). Od 1974 wspinał się w Hindukuszu, Karakorum i Himalajach.

Jest współtwórcą stylu alpejskiego w himalaizmie polskim i światowym – zakładającego wysokogórskie przejście o charakterze sportowym, podejmowane jako pojedyncza, ciągła próba bez zakładania obozów i lin poręczowych, wykonane po raz pierwszy w Himalajach i Hindukuszu (1972 i 1977). Po ekspedycjach na Lhotse (1974) i K2 (1976) poświęcił się wspinaczce czysto sportowej, zaprzestając udziału w wielkich wyprawach o charakterze oblężniczym.

Wojciech Kurtyka