Dzień 1
(09-08-2017)
Kolejny dzień na Bałkanach wcale nie zapowiada się chłodniejszy od poprzednich. Przed nami przejazd z Czarnogóry do Bośni i Hercegowiny. Jedziemy nową trasą wiodącą przez góry. Od nowo poznanego kolegi rodem z Czarnogóry wiemy, że budowali ją niemieccy inżynierowie.

Droga bardzo malownicza skądinąd ze znanymi nam obrazkami w postaci wolno spacerujących po niej krów. Najpierw podjazd pod górę, a następnie zjazd w dół. Zapewne są to widoki niepowtarzalne, nie myślę w tym momencie o krowach, gdyż one są dość popularne na drodze w tych regionach. Nawigacja prowadzi nas dalej poprzez terytorium Albanii. Po kilkudziesięciu kilometrach znów wjeżdżamy do Czarnogóry. Tam nawigacja i znaki kierują nas w lewo do przejścia granicznego. Jedziemy kolejną drogą wiodącą przez góry, tym razem prawie nie ma na niej ruchu. Po przejechaniu około 50 kilometrów zatrzymujemy się na granicy, na której pogranicznicy mówią nam, że przejście to jest tylko dla ludności lokalnej. W tym momencie nie było nam do śmiechu, ponieważ nie dość, że musieliśmy wrócić tą samą drogą 50 kilometrów, to w dodatku musieliśmy nadłożyć kolejne 150, co wydłużyło naszą podróż o około 3 godziny. Po opisanych powyżej trudnościach dotarliśmy w końcu do granicy, na której również musieliśmy odstać swoje. Wieczorem dojeżdżamy do miejscowości Popov Most, gdzie usiłujemy odnaleźć naszą bazę noclegową. To zadanie również stwarza trochę problemów, lecz po telefonie do właścicielki umawiamy się, że ta swoim samochodem dojedzie w umówione miejsce i odeskortuje nas do bazy. Tak się też staje i po kolejnych 60 minutach i udaje nam się wejść na kwaterę w miejscowości Popov Most, pensjonat Guest House Radovic.
(Telefon: +38765276824, GPS: N 43° 22.385, E 18° 42.951)

Uiszczamy jeszcze opłatę za dwie noce w kwocie 60 € od trzech osób i reszta wieczoru pozostaje do naszej dyspozycji. Szybko więc przepakowujemy plecaki, prysznic i do spania. Co do kwatery to nie można jej nic zarzucić. Mieliśmy do swojej dyspozycji cały dom wraz z ogrodem, altaną i innymi udogodnieniami.

Dzień 2

W dniu 10-08-2017 roku około 4.30 pobudka. Szybka toalety śniadanie i wskakujemy do samochodu. Tym razem przed nami ponad godzinna podróż górską drogą do punktu startu na szlak. Droga początkowo asfaltowa przechodzi w drogę kamienistą, której jakość daje dużo do życzenia. Pomimo że dysponujemy samochodem typu SUV, mamy wątpliwości czy uda nam się dotrzeć do celu. Po drodze mijamy szlaban, przy którym nikogo nie było. W końcu po ponad godzinnej podróży dojeżdżamy na polankę na której stoi camper na niemieckich numerach.

Prawdopodobnie jego lokatorzy jeszcze smacznie śpią. Jest to również miejsce zaparkowania naszego samochodu (N43 °17.273',E018°42.993')

Na szlak wchodzimy o 6.50. Początkowo idziemy monotonnie spacerkiem przez las, a następnie od małej polany z ławeczką rozpoczyna się prawdziwa wyprawa ze wspinaczką ferratami na szczyt.

Temperatura otoczenia zaczyna szybko rosnąć. Dodatkowo dochodzą trudy naszej podróży, a szczyt jakby oddalał się od nas. O godzinie 9.19 na najwyższym szczycie Bośni i Hercegowiny o nazwie Maglić mającym wysokość 2386 m n.p.m. staje noga pierwszego uczestnika wyprawy.

Szczyt może i nie wysoki, ale panorama, jaka z niego się roztacza, zapierała dech w piersiach. Hmm dodatkowo dech ten zapierały fruwające wszędzie skrzydlate mrówki, które chyba się w tym momencie wyroiły. Szybciutko robimy sesję fotograficzną oraz wpis do księgi pamiątkowej i schodzimy trochę niżej na kilkunastominutowy odpoczynek.

Pozostała przed nami droga powrotna do miejsca, gdzie zaparkowaliśmy samochód. O 12.25 jesteśmy już obok samochodu. Jeszcze kilkadziesiąt minut w dół niezbyt ciekawą drogą i jesteśmy na obiadku w miejscowej restauracji. Wyprawa na Maglić pozostanie w naszej pamięci jako jedna z bardziej ciekawszych i widokowych.

{youtube}X_xp66q2uiI&t=2s{/youtube}

Jarosław Walczak